قضاوت کردن
هو العالم
خداوندا ؛ به من بیاموز قبل از آنکه درباره راه رفتن کسی قضاوت کنم ، کمی با کفش های او راه بروم ...
گاهی اوقات بدون آنکه متوجه باشیم نسبت به کسی یا چیزی ، نظر مثبت یا منفی پیدا می کنیم که شاید خلاف واقع باشد . ممکن است نا خواسته دلی بشکند ، نظری تغییر کند، خیری به ضرر مبدل شود ، خدای ناکرده حق الناسی ایجاد شود و آنگاه دیگر پشیمانی سودی ندارد .
و چه حس دردناکی دارد چوب قضاوت نادرست دیگران را خوردن . آن زمان است که بغض هم دیگر یارای ترکیدن ندارد و چشم هم توان باریدن . مات و مبهوت فقط خدا را صدا میزنید و می گویید الله اعلم .
مگر اینگونه نیست که قضاوت فقط مختص خداوند است و حتی خداوند نیز قضاوت خود را تا قیامت به تاخیر می اندازد تا مگر شاید بنده اش به صراط مستقیم باز گردد .
پروردگارا ؛ یاری ام کن تا هیچ گاه نسبت به گفتار ؛ کردار و پندار کسی قضاوت نکنم ...
